‘พลังงานที่เกิดจากการช่วยคนและสัตว์’
ความตั้งใจแรกของบาลานซ์ (ติวเตอร์หมู) ที่เริ่มใน พ.ศ.2525 ก็คือ…
ดึงคนที่เรียน 8 ปีที่กำลังจะโดนรีไทร์ ให้สำเร็จการศึกษา
นักศึกษารามคำแหงส่วนหนึ่งเรียนไม่จบเพราะตกภาษาอังกฤษ
ทั้งติวที่สำนักงานในซอยรามคำแหง 41/1 ทั้งตระเวนติวฟรีในมหาวิทยาลัย
เมื่อสอบผ่านภาษาอังกฤษกันแล้ว คนนับหมื่นก็เปลี่ยนสถานะจากเด็กชนบทที่ไม่กล้ากลับบ้าน แถมยังต้องคอยหลบซ่อนญาติและเพื่อนด้วยความอับอาย
ให้กลายเป็นบัณฑิตและมีงานทำ
ความปิติของคนเป็นหมื่นคน ถ้ารวมความปิติปลื้มใจของพ่อแม่พี่น้องของบัณฑิตเหล่านั้นด้วย ก็มีจำนวนเป็นแสนเป็นล้านคน
ความปิติเล็กๆ ของแต่ละคนมารวมกันกลายเป็นพลังงานปิติอันยิ่งใหญ่
เป็นพลังงานที่กลับมาบันดาลให้เราทำอะไรก็สำเร็จ
ปรารถนาอยากเป็นตำรวจ ก็ได้เป็น อยากเรียนต่อทั้งที่จุฬาฯ และธรรมศาสตร์ ก็ได้เรียน อยากเรียนปริญญาเอกในสถาบันเก่าแก่ของโลก ก็ได้เรียน
ทำให้ได้เรียนและสำเร็จการศึกษาจาก 5 สถาบันหลักของชาติ คือ วิทยาลัยการตำรวจ วิทยาลัยการทัพบก วิทยาลัยมหาดไทย วิทยาลัยการยุติธรรม และวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร
สมัยเป็นเด็ก อยากโตขึ้นมาเป็นนักเขียน ก็มีพลังงานพิเศษจัดให้ได้เขียนในหนังสือพิมพ์ฉบับใหญ่ที่สุดของประเทศ ได้เงินเดือนเป็นกอบเป็นกำมานานกว่า 27 ปีแล้ว
อยากเดินทางให้ได้ 100 ประเทศ ก็ได้ไป อยากเป็นสมาชิกรัฐสภา ก็ได้เป็น ฯลฯ
พลังงานบวกที่เกิดจากการดึงคนที่กำลังลำบากให้พ้นความลำบาก ทำให้มีมือที่มองไม่เห็นมาคอยประคองชีวิตของเรา
ผมผ่านประสบการณ์ชั่วเคยมี ดีเคยผ่าน จน ‘ตกผลึก’
ผมมั่นใจว่าตนเองเข้าใจโลกมากกว่าคนที่ผ่านแต่เรื่องดี เรื่องสุขสบาย
มากกว่าคนไม่เคยผจญโลกลำบาก
เมื่อตกผลึกแล้ว
รู้ว่าอะไรจริง อะไรปลอมแล้ว
ผมก็เลือกทางเดินที่ไม่สร้างกรรมจากการดำรงชีวิต คือทางสายวีแกน ไม่ทานเนื้อสัตว์ และช่วยสัตว์ตกทุกข์ได้ยาก
ดึงสัตว์ให้พ้นจากการตกระกำลำบาก
เราช่วยมนุษย์ ยังมีผลประโยชน์ตอบแทน
แต่การช่วยสัตว์จรจัด นอกจากไม่ได้ประโยชน์อะไรตอบแทนแล้ว ยังเสียทรัพย์และเวลา
’การช่วยสัตว์ตกทุกข์ใด้ยาก จึงเป็นภารกิจที่เสียสละ สะอาด และบริสุทธิ์ ที่สุดบนโลกใบนี้’
ผมทำตามกำลังของตนเอง ไม่ได้เป็นมูลนิธิ ไม่ใช่สมาคม ไม่ใช่ชมรม
ทำง่ายๆ ด้วยกำลังของพวกเราเอง ให้แอดมินขายของออนไลน์ ได้เงินมาก็ใช้ช่วยสัตว์
ทำแบรนด์กาแฟ ได้กำไรก็ใช้ช่วยสัตว์เกือบทั้งหมด
ทำกันเอง ไม่ไปรบกวนใคร.
